Benim Süper Gücüm Gönüllü Olmak!
Bu yazıda sizlere, gönüllü jürilerine dağıttığı çantaların üzerinde “I am a volunteer, what’s your superpower?” yazan bir etkinlikten bahsetmek istiyorum: Fikret Yüksel Vakfı’nın Türkiye ayağını organize ettiği FIRST Robotics Competition.
Kısaca FRC, lise öğrencilerinin hazırladıkları robotlarla sahada yarışmasının yanı sıra kendilerini hayata hazırlayacak değerleri deneyimledikleri bir turnuva. Uluslararası olarak her sene gerçekleştirilen bu oyunlardan önce tüm takımlara bir robot kiti gönderiliyor. Turnuvaya kadar belirli kriterleri sağladıktan sonra kendi hayal güçleri ve yetenekleriyle robotu bitirip yarışa hazır hale gelmeleri isteniyor. İşin diğer tarafındaysa ekipler, hem etraflarına FIRST değerlerini yaymak için hem de robotik ve kodlama bilgilerini başkalarına da öğretebilmek için çalışıyorlar. Bizler de gönüllü jüriler olarak, çeşitli kriterlere göre hepsini inceleyip ödüllendirilmeleri sağlıyoruz.
Jüri odasından olan, jüri odasında kalır
Her etkinliğin sonunda, mentör olup çocuklara yol gösterici olmak için yanıp tutuşuyorum. Hele ki benim hassasiyetlerim üzerinde çok durmuş, çeşitli zorluklara göğüs gerip fazlaca çaba harcamış takımlarda hep aklım kalıyor! Sonra düşünüyorum, böyle bir şey yaparsam sadece bir takıma faydam olur, diğer takımlara etkim olamaz. Ayrıca jüri olmaya da gönlüm el vermez. Bir takımla herhangi bir sponsorluk, mentörlük ya da çeşitli bir bağınız varsa belirtmeniz gerekiyor zaten. Herhangi bir “çelişki” yaşanmaması için jüriler buna göre organize ediliyor.
Bu iki durumu göz önünde bulundurunca jüri olarak kalmaya karar veriyorum. “Jüri odasında olan jüri odasında kalır”! Ama inanın ki, doğru ekiplere doğru ödüllerin verilebilmesi için gerçekten çok uğraşıyoruz, tartışıyoruz, detaylı araştırmalar yapıyoruz. Herkesin içine sinmiyorsa tekrar tüm verileri değerlendiriyoruz. Tekrar tekrar tartışıyoruz ve en doğru ekibin ödüle kavuşması için uğraşıyoruz. Bana sanırım bu süreçte en çok tatmin yaşatan an da bu oluyor.
Neler yaptıkları kadar bunları nasıl aktarabildikleri de önemli mesela. Birçok faydalı şey yapmış ama bunu sunamayan o kadar çok takım görüyoruz ki… Bir de bu turnuvayı sadece bir robot yarışı olarak görenler var maalesef. Onlara FIRST ruhunu, değerlerini aktarmak için elimizden geleni yapıyoruz. Yardımlaşmanın, bilgiyi yaymanın önemini, birlik olmanın değerini gösterimeye çalışıyoruz.
Bir dikili ağacım olmayacak ama…
Bir de ödül töreni var elbette. Öğrencilerin heyecanını ve mutluluğunu gördüğümde gözlerimin dolduğunu saklamama gerek yok diye düşünüyorum. Göçmen bir aileden gelen biri olarak gerekli eğitimleri alıp ayakta durabilmenin, kendi çektiğin zorlukları başkası çekmesin diye elinden geleni yapmanın önemini ve değerini çok iyi biliyorum. Bu ufak destekler bile o kadar çok şeyi etkiliyor ki! Ufak bir cümlenin bile hayat akışını değiştirebildiğini çok gördüm. Bu turnuvalarda bir öğrencinin bile hayatına bir şey katabilmişsek, bir kişinin bile hayatına bambaşka bir vizyon çizip gelişmesine faydalı olabilmişsek, ne mutlu bana!
Sonuç olarak hayatta düzenli olarak yapabildiğim tek şey gönüllülük olsa gerek. Yıllardır çeşitli özgür ya da açık kaynak yazılıma verdiğim gönüllü destekler, sokak hayvanları için yaptıklarım ya da gerçek anlamda geleceğimiz olan öğrencilere özellikle de kız öğrencilere verdiğim destekler… Bir kaktüs bile bakamadığım için bu dünyada dikili bir ağacım olmayacaktır (ki en büyük hayalim zeytinlik sahibi olabilmek). Umarım bu yaptıklarımla bir toz tanesi kadar bile olsa faydam oluyordur, geleceğe etki bırakıyordur.
