İş hayatımızın önemli bir yerinde olup da salgınla birlikte unuttuğumuz şeylerden birisi de konferanslar oldu. İnsanların bir araya gelmesi, deneyimlerini paylaşıp birbirleriyle tanışması için çok yararlı olan konferanslar bırakın 1.000 hatta 500 kişinin bir araya gelmesini, iki kişinin bile birbirine şüpheyle yaklaştığı bu zamanlarda kafamızda sadece bir anı olarak kaldılar.
Yaklaşık 20 ay bekledik ama sanırım beklediğimize değdi… BigBlueButton 2.3 sürümü altyapı ve performans tarafında pek çok iyileştirme ve beklenen özelliklerle geldi!
Eğer bir endüstri mühendisi olsaydım herhalde koluma ölçmediğin şeyi geliştiremezsin diye bir dövme yaptırmak isterdim. Gerçekten de bir işi ne kadar verimli yaptığınız, ne kadar zamanda yaptığınız ve hatta neden yaptığınıza dair verileri toplayıp ölçmezseniz, daimi kara düzende ilerlersiniz. Ben her ne kadar kendi hayatımı bu daimi kara düzen içinde ilerletsem de, sorumluluğumuz dışarıya olduğu yerlerde bu düzen her zaman çalışmıyor. İşte bu yüzden Artistanbul’da bizler yaptığımız her işin ardında bir kayıt bırakmaya, bu kayıtları düzenli tutmaya ve bunun üzerinden geleceğe dair kestirimlerde bulunmaya çalışıyoruz. Bu yazıda da daha önce tüm bu işler için kullandığımız Redmine yazılımını nasıl kullandığımızı ve kendisinden koşarak kaçmaya nasıl karar verdiğimizi, hatta daha iyisi yerine ne koyduğumuzu anlatmaya çalışacağım.
Yazılım dünyayı yiyor makalesinden bu yana geçen yıllarda her yıl bu makalenin ne kadar doğru olduğunu gördük. Temel işi yazılım olmayan onbinlerce işletmede bir destek birimi olan IT departmanı, geçen yıllar içinde rekabetin ana unsuru haline dönüştü. Hal böyle olunca, bu taraftaki gelişmeler ve değişimler şirketleri ciddi manada etkilemeye başladı. Atlassian şirketinin geliştirdiği ürünler de şimdi bu değişimde yeni bir yola çıkıyor.
Artistanbul’da bizler yazılım geliştirmeyi seven ama yazılım geliştirirken yeni araçları ve teknolojileri kullanmayı daha da seven bir ekibiz. Çok kalabalık bir ekip olmadığımız için vakit bulabildiğimizde rutin işlerimizi otomatik hale getirmeye ve yönettiğimiz sistemleri de yüksek bulunabilirliği ve sürekliliği bizim tarafımızdan değil de üretici tarafından sağlanan servislerde barındırmaya çalışıyoruz. Çözüm ortağı olduğumuz GitLab, şu an bizim en büyük yardımcımız!
Eğer kurumsal bir işyerinde çalışıyor ve IT ile dirsek temasında bulunan bir proje yöneticisi ya da birim yöneticisiyseniz, her yıl farklı bir teknolojik kelimenin (Örneğin Kubernetes) popüler olduğunu görürsünüz. Kimi zaman bu popülerlik trenine kendi projelerinizin de atladığını ve bazen projelerinize pozitif katkısı olduğunu ama bazen de anlamadığınız onlarca teknik detayın arasında kaybolduğunuzu hissetmişsinizdir.
Saha operasyonu olan işlerde ekipleri yönetmek kadar sancılı işlerden biri de gelişen teknoloji sayesinde her gün biraz daha fazla işimize ortak olan “cihazları” yönetmek. Kurulumundan güncellemesine güncellemesinden politika gönderimine kadar pek çok derdi tasası olan bu cihazlar her ne kadar sahada olanlar için üretkenliği arttırsa da, bakım ve destek ekipleri için tam bir baş ağrısı yaratabiliyor.
Özgür yazılım mı yoksa açık kaynak mı tartışmaları bu iki kavramın ortaya çıkışı ve zaman zaman birbiri karşısında iki farklı kamp gibi konumlanmasından bu yana çok uzun süredir tartışılıyor. Kişisel tartışmalar ve hatta hesaplaşmaların da eskisi kadar olmasa da çok fazla etkilediği bu alan, sadece yazılımın felsefesine meraklı bir avuç geek ve çevresinde kümelenmiş bir grup avukatın fildişi kulelerde birbiriyle mücadele etmesi gibi gözükse de, sonuçları hem yazılım geliştiricileri hem de son kullanıcıları ciddi manada ilgilendiriyor.
Bir yerin yerlisi olmak benim çok alışık olmadığım bir kavram. Küçüklüğümde birden fazla kez şehir değiştirdiğim ve çokça taşınma içinde yer aldığımdan kendimi -uzun süredir İstanbul’da yaşamama rağmen- hiçbir yerin yerlisi sayamıyorum. Oysa bir yere bağlı olmak, oranın “yerlisi” haline gelmek, belki bir anlamda kök salmak özendiğim bir şey.
Artistanbul’da yapmaktan en mutlu olduğum işlerden biri, genç insanların hayatlarına dokunabilen projelerde yer alabilmek. First Vakfı’nın düzenlediği First Robotic Challenge ya da kısa adıyla FRC de bu etkinliklerden birisi. Geçtiğimiz haftalarda Türkiye ayağı yapılan yarışmaya jüri üyesi olarak katılma fırsatım oldu ve 2018’in en eğlenceli haftasonlarından birini geçirdiğim bu deneyimi sizlerle de paylaşmak istedim.